Panna Birkie postanowiła zabawić się w profesjonalną dziennikarkę, jak ze szpiegowskich powieści:
Pierwszoroczni Gryfoni, którzy pomimo młodego wieku już teraz, z tego miejsca, poprzysięgli nauczycielowi wieczną nienawiść i byli tego całkowicie pewni, mamrotali pod nosem obelgi i życzenia rychłej śmierci.
Branwen nie zdradziła dlaczego została wyrzucona z drużyny, ten temat zręcznie omijała i dała jasno do zrozumienia, że zwolnienie pozostaje między nią a menadżerem Harpii.
– Gdyby był rudy, pomyślałbym, że to jeden z was, daję słowo. – Lee Jordan leżał wygodnie na kanapie w Pokoju Wspólnym i obserwował, jak Robert zabawia grupkę dziewczyn sztuczkami karcianymi.
Fred wyplątywał ostrożnie swój mundurek, którym zahaczył o zbroję. Niestety, chwilę później rozległ się odgłos dartego materiału, a rudzielec zaklął cicho pod nosem. Ściągnął z siebie wierzchnią szatę, oglądając stopień zniszczeń. Niech to szlag! W końcu będzie musiał te szmaty zwrócić, a nie uśmiechało mu się być ofiarą zemsty Millicenty Bulstrode.
– Och. – Bran uśmiechnęła się tak wrednie, że Lukrecja od razu przestała mieć jakiekolwiek wątpliwości, że kiedyś faktycznie mogła być w Slytherinie.
Fred miał złe przeczucia odkąd tylko wyszedł z Wielkiej Sali. Gdzieś z tyłu jego głowy było takie nieznośne wrażenie, że ktoś za nim idzie.
– Nadal nie mogę uwierzyć, że Penelopa tak po prostu dała ci hasło do łazienki – szepnął George konspiracyjnie.
– O tak! Ta kobieta zaraziła mnie lataniem, zawsze to podkreślam. – Pokiwała głową i spojrzała w niebo. – Moja ręka nie była żadną wymówką, musiałam wsiąść na miotłę i lecieć jak wszyscy inni.
– Co, myślisz, że się nie odważę? Tylko patrz! – Odwróciła się na pięcie i już miała odejść, ale Fred złapał ją za ramię. Niestety, ten moment właśnie wybrała sobie grupka innych Ślizgonów, w tym Draco Malfoy i jego goryle, na opuszczenie Wielkiej Sali po lunchu.
Jego krzyki przerwało trzaśnięcie drzwiami. Severus Snape wyszedł z Trzech Mioteł, cudem uniknąwszy ciosu kuflem po kremowym piwie Branwen, który roztrzaskał się z impetem o framugę. Tymczasem madam Rosmerta straciła cierpliwość:
 It´s enjoyable time! It´s Easter time! Spring up with plenty of fun and cheer with all your lovable. Take pleasure in the day with colored eggs, egg-hunts, bunnies and Specific a adorable want to all your in the vicinity czekoladki dla nauczyciela of and expensive.
– Transmutowanych szczurów także, jeśli mnie pamięć nie myli? – Czarownica spojrzała na nią znad okularów, a Lukrecja mogłaby przysiąc, że nauczycielka prawie się uśmiechała. – Jak się miewa droga Gwendoline?
– Pamiętam jak całe dormitorium zaczytywało się w jej romansach. – Po twarzy Minerwy McGonagall zaraz przemknął cień zawstydzenia, a Lukrecja nie wierzyła własnym uszom.